Moeiteloos

Ineens ziet ze me. Ze kijkt me nieuwsgierig aan.

Haar ogen staan zo scheel in haar hoofd, dat ik er haast hoofdpijn van krijg.

Het lijkt alsof ze iets zeggen wil, maar veel meer dan een paar zuchten komt er niet uit.

Terwijl ik probeer te ontdekken in welk oog ik moet kijken voor een beetje contact - wie kent dat dilemma niet - komt ze ineens wat dichterbij. Ik wil me haast verontschuldigen voor het feit dat ik het juiste oog nog niet gevonden heb. Maar ze negeert mijn ongemak, staart me aan.. of nouja, dat denk ik.. en zegt dan ineens: “Kun jij je neus aanraken met je tong? Ik wel, kijk maar”. Moeiteloos steekt ze haar tong in haar neus!

Wauw! Ik ben onder de indruk. Terwijl ik het gebeuren op me in laat werken, zie ik het gesmolten snot in dunne sliertjes met de wind mee weg zweven. Hoe handig is dat!! In deze tijd gewoon nog ongegeneerd kunnen neuspeuteren, zonder met je handen aan je gezicht te zitten.

Soms is het best fijn om een koe te zijn.