Rust nemen? Daar heb ik geen tijd voor!

26 sep 2017

Ik weet niet hoe dat met jullie is, maar ik kan het erg lastig vinden om tijd voor mezelf te nemen als ik druk ben. Hoe meer ik voel dat ik rust nodig heb, hoe minder dat meestal lukt. Ik ben tenslotte druk! Ik moet nog van alles. Geen tijd om even te zitten. Het is een keuze die ik op dat moment maak; de keuze om door te rennen en mezelf voorbij te vliegen. En dat doet me meestal geen goed.

"Het is een keuze die ik op dat moment maak."

Soms is het nodig en kan het gewoon niet anders. Omstandigheden vragen ons af en toe nu eenmaal om even door te bikkelen. Maar zijn er misschien toch momenten dat ik wel die rust voor mezelf kan pakken? Al is het maar 5 minuten? Wat is nu 5 minuten? Is daarmee alles wat ik "moet" echt verloren?

Op de één of andere manier vind ik die rust wel tussen de paarden. Zodra ik een stoel pak en bij ze ga zitten, is het goed. Ik vergeet even de drukte van de dag, ik voel hoe fijn het is om gewoon maar te zitten. Of de drukte raast nog door in mijn hoofd, maar door een paardenneus in mijn nek of een diepe zucht in mijn oor, raakt dat op de achtergrond. Alsof dat wat echt belangrijk is in het leven ineens weer ruimte krijgt.

"Alsof dat wat echt belangrijk is in het leven ineens weer ruimte krijgt."

Meestal lopen die voorgenomen 5 minuten dan uit op een half uur, of een uur, soms zelfs langer. Het gekke is dat het dan ook altijd voelt alsof ik MEER tijd overhoud, dan wanneer ik maar door dender. Om de één of andere reden ontstaat er meer tijd door niks te doen.

Paarden zijn er onwijs goed in om niks te doen. En het liefst doen ze dat samen. Hoe meer zielen... Deze ziel gaat vanmiddag maar eens een stoel pakken en niks doen. Even lekker tussen de paarden zijn. Want daar heb ik tenslotte helemaal geen tijd voor vandaag!